Badania pacjenta wykazały zaburzenia pracy serca oraz niewłaściwą przemianę cukrów i witaminy C. Lekarz stwierdził, że pacjent cierpi na niedobór Rzadziej występują epizody częstoskurczu nadkomorowego czy komorowego. Pacjenci, u których występuje arytmia zgłaszają różne objawy, np. kołatanie, nierówne bicie, uczucie zatrzymywania pracy serca, mogą pojawiać się napady duszności, osłabienia, gorąca. Przy groźnych zaburzeniach pracy serca może dojść do zasłabnięcia EKG serca (elektrokardiografia) to często wykonywane badanie profilaktyczne pracy serca. Oprócz niego istnieje szereg innych metod, np. echokardiografia, angiografia czy holter EKG. EKG serca jest bardzo prostym badaniem, które można wykonać nawet poza szpitalem czy przychodnią (np. w karetce pogotowia ratunkowego). Rezonans magnetyczny serca Zaleca się wykonanie rezonansu magnetycznego (MR) serca (po uwzględnieniu środków ostrożności i przeciwwskazań do tego badania) w celu: 1) oceny morfologii i czynności mięśnia sercowego (w tym prawej części serca) u osób z niedostatecznym oknem akustycznym lub ze złożonymi wrodzonymi wadami serca [I/C Wady zastawkowe serca. Zapalenie mięśnia sercowego. Migotanie przedsionków. Arytmie komorowe serca. Średni czas przeżycia po rozpoznaniu niewydolności serca wynosi pięć lat. Schorzenie najczęściej dotyczy osób powyżej 60. roku życia. Z powodu choroby wieńcowej na świecie umiera ok. 4 mln mężczyzn i 3,5 mln kobiet. Najnowsze badania nad Viagrą, które skupiały się głównie na mężczyznach, mogą nie tylko zmienić przekonanie, iż lek ten jest niebezpieczny dla serca, ale nawet potwierdzić, że pomaga on w problemach z najważniejszym organem układu krążenia. Głównym składnikiem Viagry jest inhibitor fosfodiesterazy-5 (PDE5i), który wpływa Zespół postcovidowy. Hopkins Medicine tłumaczą, że większość osób po przebyciu zakażenia wirusem SARS-CoV-2 dochodzi do siebie bez żadnych powikłań. Jednak niektórzy po wyzdrowieniu odczuwają długotrwałe objawy, obniżające samopoczucie i utrudniające codzienne funkcjonowanie. Są to symptomy takie jak: zmęczenie, duszności zawroty głowy; duszności; ogólne osłabienie; delikatne dławienie; w niektórych przypadkach może nawet dojść do omdlenia. Z pewnością wszystkie dolegliwości związane z zaburzeniami pracy serca budzą duży niepokój u pacjenta, który nie wie co się z nim dzieje. Właśnie dlatego w przypadku regularnie pojawiających się objawów Metocard to lek na nadciśnienie i inne schorzenia układu krążenia. Dostępny jest wyłącznie za okazaniem recepty. Występuje pod dwiema nazwami handlowymi, w kilku postaciach o różnej dawce substancji czynnej. Pod nazwą Metocard sprzedawane są: tabletki 50 mg, 30 sztuk. tabletki 100 mg, 30 sztuk. roztwór do wstrzykiwań 1 mg/1ml, 5 Należy pamiętać, że w trakcie badania zwiększa się ciśnienie w klatce piersiowej i jamie brzusznej. Przeciwwskazania bezwzględne: 1) tętniak aorty brzusznej i piersiowej, 2) odma opłucnowa – miesiąc, 3) operacja okulistyczna – miesiąc, 4) świeże zaburzenia rytmu serca, 5) krwioplucie, 6) bóle uniemożliwiające wykonanie badania, FAbu. W 2010r. Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne opublikowało nowe wytyczne dotyczące postępowania w migotaniu przedsionków (atrial fibrillation – AF). Nowością okazało się wprowadzenie do wytycznych dronedaronu jako leku z wyboru w leczeniu AF za pomocą utrzymywania rytmu zatokowego. Ponadto uściślono wytyczne dotyczące zaburzeń pracy serca u kobiet ciężarnych. Na przestrzeni ostatnich lat przeprowadzono wiele badań nad skutecznością i bezpieczeństwem kilku nowych związków, pod kątem ich wykorzystania w farmakoterapii zaburzeń pracy serca. Część z nich daje nadzieje na wprowadzenie do lecznictwa nowego leku antyarytmicznego. W artykule zebrano badania i postępy z dziedziny arytmologii z ostatnich dwóch czasu wprowadzenia do lecznictwa chinidyny – pierwszego leku antyarytmicznego minęło sporo czasu, podczas którego byliśmy świadkami burzliwego rozwoju metod leczenia zaburzeń pracy serca i wprowadzania kolejnych leków antyarytmicznych. Poznanie mechanizmów elektrofizjologicznych leżących u podłoża zaburzeń rytmu serca (ZRS) ułatwiło wybór odpowiedniej metody leczenia umiarawiającego. Z drugiej strony znajomość charakterystyki farmakologicznej, mechanizmów działania, a także objawów ubocznych leków antyarytmicznych przyczyniła się do optymalizacji i racjonalizacji leczenia ZRS. W 1970r. wprowadzono klasyfikację Vaughana-Williamsa, która stała się najpowszechniej stosowaną klasyfikacją leków antyarytmicznych. Uzależnienie jej od podstawowego mechanizmu działania leków sprawiło, że podział ten okazał się ograniczony i sztywny, a wiele leków można było zaklasyfikować do wszystkich czterech grup. Nowo wprowadzane leki nie spełniały oczekiwań klinicznych, a wiele z nich wykazywało działanie proarytmiczne, wyrażające się nadkomorowymi lub komorowymi zaburzeniami rytmu oraz zaburzeniami automatyzmu i przewodzenia (chinidyna, prokainamid, dizopiramid oraz większość leków klasy III).[1] To spowodowało wielką potrzebą poszukiwania nowych rozwiązań w leczeniu zaburzeń pracy serca. W ostatnich latach postęp arytmologii klinicznej obejmuje głównie rozwój metod zabiegowych. Nie oznacza to jednak, że tak spektakularnego rozwoju nie obserwujemy w dziedzinie farmakoterapii zaburzeń pochodne amiodaronu w świetle najnowszych wytycznychDronedaron jest pozbawioną atomów jodu, pochodną amiodaronu, której skuteczność i bezpieczeństwo potwierdziło badanie ATHENA. Pozytywna ocena dronedaronu w tym badaniu stała się zachętą do kolejnego badania klinicznego – PALLAS.[2] Od kilku lat oczekiwano z niecierpliwością na wejście kuzyna amiodaronu do leczenia migotania przedsionków, ze względu na rzekomy brak toksyczności narządowej ze strony tarczycy i płuc. Na podstawie badania PALLAS wyciągnięto jednak wniosek, że u chorych z czynnikami ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych i utrwalonym migotaniem przedsionków, dronedaron może zwiększać ryzyko niewydolności serca, udaru mózgu i zgonu z powodów sercowo-naczyniowych. W 2011r. Europejska Agencja ds. Leków (European Medicines Agency – EMA) zmieniła wskazania i przeciwwskazania do stosowania dronedaronu. Od tej chwili dronedaron jest zastrzeżony wyłącznie dla napadowego lub przetrwałego AF z rytmem zatokowym w chwili włączenia leku. Bezwzględnym przeciwwskazaniem jest niewydolność serca i skurczowa dysfunkcja lewej komory. Należy również pamiętać o potrzebie monitorowania czynności wątroby i płuc podczas terapii dronedaronem. Mimo to, dronedaron znalazł się w najnowszych wytycznych dotyczących utrzymywania rytmu zatokowego obok amiodaronu, flekainidu (niedostępnego w Polsce), propafenonu i sotalolu. [3] Wybór odpowiedniego leku jest uzależniony w głównej mierze od choroby podstawowej i bezpieczeństwa terapii. W przypadku pacjentów pozbawionych choroby strukturalnej lekami pierwszego wyboru mogą być: dronedaron, flekainid, propafenon, sotalol, natomiast amiodaron pozostaje lekiem dalszego wyboru. W niewydolności serca w stabilnej klasie I/II NYHA lekiem z wyboru jest dronedaron, natomiast w klasie III/IV lub niestabilnej klasie II nadal pozostaje amiodaron. W nadciśnieniu z przerostem lewej komory lekiem pierwszego wyboru jest dronedaron, a dalszego – amiodaron. W chorobie niedokrwiennej serca lekiem z wyboru jest dronedaron lub sotalol. [9]Kolejną po dronedaronie bezjodową, pochodną amiodaronu, która stała się przedmiotem badań klinicznych był celiwaron. Badania MAIA i CORYFEE [4] wykluczyły jednak przydatność celiwaronu w przywracaniu lub utrzymywaniu rytmu zatokowego po kardiowersji AF. Dalsze badania ICARIOS i ALPHEE [5,6] wzięły pod lupę skuteczność celiwaronu u chorych z komorowymi zaburzeniami rytmu z wszczepionym kardiowerterem-defibrylatorem. Wstępne wyniki badań nie wykazały jednak skuteczności leku na większej populacji chorych. Wernakalant – nowy lek przeciwarytmicznyWernakalant jest nowym lekiem przeciwarytmicznym, który wykazuje się wysoką selektywnością w stosunku do tkanek przedsionków. W badaniach klinicznych II i II fazy (ACT I i ACT II) okazał się bardzo skuteczny w przerywaniu krótkotrwałego AF, również u pacjentów po zabiegach kardiochirurgicznych. Niestety w przypadku przerywania długotrwałego AF i trzepotania przedsionków (atrial flutter – AFl) jego skuteczność jest niższa. Brakuje również danych na temat działania wernakalantu u osób z organiczną chorobą serca, choć ta grupa docelowa wydaje się priorytetem w poszukiwaniu nowych leków antyarytmicznych. W UE zarejestrowano postać dożylną wernakalantu, a postać doustna znajduje się jeszcze w fazie badań klinicznych. Kwestią sporną pozostaje jednak bezpieczeństwo stosowania. Z badań wynika, że lek ten charakteryzuje się wysokim bezpieczeństwem, choć obawy wzbudza wydłużanie odcinka QT. Wątpliwości powinny rozwiać badania postrejestracyjne oraz dane na temat bezpieczeństwa odległego w toku stosowania leku w codziennej praktyce.[7]Ibutylid i dofetylid – nowe leki niedostępne w PolsceIbutylid (obok dofetylidu i azymilidu) jest nowym lekiem antyarytmicznym klasyfikowanym wg. klasyfikacji Vaughana-Williamsa jako lek III grupy (pure III agents). Jednak w opozycji do klasycznych leków III grupy ibutylid wydłuża czas trwania potencjału czynnościowego, nie dzięki hamowaniu wypływu z komórki jonów potasu, lecz aktywację dokomórkowego prądu sodowego w fazie 2. Ibutylid znalazł zastosowanie jeden z leków pierwszego rzutu w przerywaniu napadu migotania i trzepotania przedsionków, w szczególności u pacjentów po operacji kardiochirurgicznej. Należy jednak zwrócić uwagę na wprost proporcjonalną zależność między dawką leki a częstością występowania „baletu serca” – torsade de pointes. [8,9]Postępy w zapobieganiu incydentów zakrzepowo-zatorowychJak wiadomo profilaktyka incydentów zakrzepowo-zatorowych jest nierozerwalną częścią postępowania z pacjentami cierpiącymi na zaburzenia rytmu. Zakwalifikowanie pacjenta do leczenia przeciwzakrzepowego opiera się na używaniu skali CHDS2 oraz CHAD2DS2-VASc (ostatnie analizy potwierdziły wyższość tej ostatniej). Najnowsze wytyczne w tym temacie mówią, by u chorych z >= 2 punktami w skali CHAD2DS2-VASc stosować przewlekle doustny antykoagulant z grupy antagonistów witaminy K (w Polsce acenokumarol i warfaryna). Podobnie w przypadku chorych z 1 punktem w tej skali zaleca się stosowanie wyżej wymienionych antykoagulantów lub ASA w dawce 75-325mg/d. [3]W wieloośrodkowym badaniu ROCKET-AF [10], przeprowadzonym z randomizacją i podwójnie ślepą próbą porównywano skuteczność rywaroksabanu (bezpośredniego inhibitora czynnika Xa) z warfaryną. Na podstawie wyników badania w 2011r. lek uzyskał rejestrację FDA i EMA do stosowania u chorych z niezastawkowym AF, z co najmniej jednym czynnikiem ryzyka udaru mózgu i tym samym dołączył do pierwszego, doustnego antykoagulantu nowej generacji, jakim jest dabigatran. Standardowo zaleca się stosowanie dawki 150mg dabigatranu 2 razy dziennie, jednak u osób starszych z upośledzoną pracą nerek i zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi zaleca się zredukowanie dawki do 110 mg 2 razy dziennie. Dalsze badania wykazały również, że dabigatran może być alternatywą dla warfaryny w przypadku pacjentów wymagających kardiowersji. Statyny w prewencji i leczeniu zaburzeń rytmuStatyny należą obecnie do najczęściej stosowanych grup leków na świecie. Wprowadzenie ich w latach 90. XX wieku stało się przełomem w walce z hipercholesterolemią. Z czasem odkryto ich plejotropowe działanie, które znalazło przełożenie na zmniejszenie częstości incydentów i zgonów sercowo-naczyniowych. Zgodnie z najnowszymi zaleceniami dla chorych z migotaniem przedsionków statyny obok inhibitorów konwertazy angiotensyny i antagonistów receptorów angiotensynowych należą do leków tzw. up stream therapy, zapobiegającej przebudowie przedsionków i leczącej chorobę podstawową. Ponadto razem z antagonistami aldosteronu i wielonienasyconymi kwasami tłuszczowymi zalecane są w uzupełniającej formie terapii lekami nieantyarytmicznymi. Statyny uzyskały rekomendację Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (European Society of Cardiology – ESC) jako leki, których zastosowanie można rozważyć po zabiegu pomostowania aortalno-wieńcowego, w celu zmniejszenia ryzyka wystąpienia migotania przedsionków. Leczenie tą grupą leków można również wdrożyć u pacjentów zagrożonych incydentami arytmicznymi, jednocześnie obciążonymi nadciśnieniem tętniczym z przerostem lewej komory, niewydolnością serca lub organiczną chorobą serca. Statyny modyfikując czynniki ryzyka, odgrywają istotną rolę w prewencji pierwotnej arytmii, a wpływając na remodeling przedsionków zmniejszają ryzyko wystąpienia wtórnej ayrtmii. ESC podkreśla jednak, że po analizie dostępnych do tej pory badań statyn nie należy stosować w prewencji pierwotnej migotania przedsionków u pacjentów nieobciążonych chorobą sercowo-naczyniową. W przypadku komorowych zaburzeń rytmu dowiedziono, że statyny istotnie wpływają na redukcję występowania częstoskurczów komorowych i migotania komór u pacjentów z wszczepionym ICD (kardiowerterem-defibrylatorem). [11] Zaburzenia rytmu serca w ciążyW 2011r. wytyczne ESC zostały uzupełnione o postępowanie w przypadku chorób sercowo-naczyniowych w ciąży. W przypadku częstoskurczu nadkomorowego doraźnie należy zwiększyć napięcie nerwu błędnego, a w dalszej kolejności zastosować adenozynę Należy rozważyć również zastosowanie metoprololu lub propranololu, a w dalszej klasie zaleceń – werapamilu. W przypadku hemodynamicznej niestabilności zaleca się zastosowanie kardiowersji elektrycznej. Profilaktycznie leki można stosować tylko w przypadku, gdy objawy arytmii są źle tolerowane przez kobietę lub prowadzą do zmian hemnodynamicznych. W takich przypadkach lekami pierwszego wyboru powinny być digoksyna i metoprolol, a dalszego wyboru – sotalol, flekainid i propafenon. Stosowanie atenololu i amiodaronu jest bezwzględnie przeciwwskazane w okresie ciąży, ze względu na udowodnione działanie teratogenne.[12][1] Kostowski W., Herman Z.: Farmakologia – podstawy farmakoterapii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2008, 576-598 [2] Connoly Camm Halperin i wsp.: Dronedaron in high-risk permanent atrial fibrillation. 2011; 365: 2268-2276 [3] Trusz-Gluza Maria.: Zaburzenia pracy serca – postępy 2011”, Medycyna Praktyczna, 2012-04. [4] Khitri Aliot Capucci A. i wsp.: Celivarone for maintenace of sinus rhytm and conversion of atrial fibrillation/fluter. Electrophysiol., 2011 [5] Kowey p.: Double-blind, placebo controlled dose ranging study of efficacy and safety of celivarone 50,100 or 300 mg OD with amiodarone as calibrator for the prevention of ICD itervention or dead. ALPHEE study. AHA Scientific Session, Orlando 2011. [6] Gojkovic O., Aliot Capucci A. i wsp.: Celivarone in patients with an implantable cardiowerter-defibrilator: adjunctive therapy for the reduction of ventricular arhytmia-triggered implantable cardioverter-defibrilator interventions. Heart Rhytm, 2011. [7] Budrejko Sz., Kozłowski D.,:Elektrokardiologia. Zaburzenia rytmu. Nowe leki antyarytmiczne – wernakalant, Kardiol Op Fakt 2011; 1: 66–69 [8] ACC/AHA/ESC guidelines for management of patients with atrial fibrillation. A report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guinelines and the European Society Cardiology Committee for Practice Guidelines and Policy Conferences (Commitee to develop guidelines for the management of patients with atrial fibrillation) developed in collaboration with North American Society of Pacing and Electrophysiology. J. 2001, 22, 1852–1923. [9] Guidelines for the managment of atrial fibrillation. The Task Force for the Management of Atrial Fibrillation of European Society of Cardiology (ESC). Eur. Heart. J. 2010; 31: 2369-2429. [10] Patel Mahaffey Gang J. I i wsp.: Rivaroxaban versus warfarin in nonvascular atrial fibrillation. J. Med., 2011;364:806-817. [11] Kapłon-Wożakowska B., Starzyk K.: Statins – what were the significant events in 2010, Forum Zaburzeń Metabolicznych, 2010, tom 2, nr 1, 64-73 [12] Regitz-Zagrosek v., Blomstrom Lundquist C., Borghi C. i wsp.: ESC guidelines on the management of cardiovascular diseases during pregnacy. Eur. Heart. J., 2011; 32: 3147-3197. Post Views: 4 992 More from PublikacjeEditor Picks Chroniczne niewysypianie się jest szkodliwe dla całego organizmu, w tym układu krążenia. Naukowcy potwierdzają: ryzyko rozwoju chorób serca przy zaburzeniach snu wzrasta aż trzykrotnie. Kto jest najbardziej narażony? Zaburzenia snu to powszechny problem, który dotyka zarówno osoby młode, jak i seniorów. U osób starszych zaburzenia snu są związane ze zmianami fizjologicznymi lub chorobami przewlekłymi, a w przypadku młodszych ludzi najważniejszą przyczyną jest niezdrowy tryb życia. Niestety, nie zawsze możemy mieć wpływ na jakość snu. Ogrom obowiązków, ciągły stres i chęć sprostania wszystkim wymaganiom sprawia, że pozostaje nam niewiele czasu, by naprawdę się wyspać. Zasypiania nie ułatwia też korzystanie z urządzeń elektronicznych przez cały dzień, niezdrowa dieta i picie dużej ilości kawy. Na tak zwane problemy ze snem składają się różne aspekty, takie jak regularność, czas trwania snu, pora zasypiania, satysfakcja ze snu, czujność w czasie czuwania i wydajność człowieka nie funkcjonuje dobrze bez snu. Im dłużej trwają zaburzenia snu, tym więcej narządów przestaje działać na pełnych obrotach. Najnowsze badania wykazały, że problemy ze snem mogą być bardzo szkodliwe dla zdrowia ze snem zwiększają ryzyko chorób układu krążenia o 141 procent Badacze z University of South Florida udowodnili, że poszczególne aspekty składające się na tzw. problemy ze snem mogą być szkodliwe dla serca. Jeśli połączy się je wszystkie, ryzyko chorób układu krążenia wzrasta nawet o 141 procent. To dramatyczne dane, które mogą sugerować, że to właśnie zaburzenia snu są główną przyczyną problemów z sercem u wielu osób. Naukowcy przeprowadzili duże badanie przeglądowe, w którym analizowali dane dotyczące snu 6 820 dorosłych mieszkańców USA w średnim wieku 53 lat. Uczestnicy samodzielnie raportowali cechy swojego snu i historię chorób serca. Część z nich dodatkowo nosiła na nadgarstku urządzenie badawcze (aktygraf), które rejestrowało aktywność ich snu. Badacze skupili się na wielu aspektach zdrowia snu, a wszystkie czynniki powiązali następnie ze zdiagnozowanymi przez lekarza chorobami serca części się, że każdy dodatkowy czynnik składający się na problemy ze snem wiązał się z 54-procentowym wzrostem ryzyka chorób serca. Osoby, które skarżyły się na większość wymienionych elementów snu miały aż o 141 proc wyższe ryzyko rozwoju chorób układu krążenia. Nawet w pełni zdrowi dorośli mogą zachorowaćAutorzy badania podkreślają, że aby ocenić ryzyko rozwoju chorób serca, należy wziąć pod uwagę wszystkie czynniki dotyczące stanu zdrowia danej osoby.– Nasze odkrycia pokazują, jak ważna jest ocena tzw. współistniejących problemów zdrowotnych ze snem u danej osoby w celu wychwycenia ryzyka chorób serca. Jest to jednocześnie jedno z pierwszych badań dowodzących, że nawet zdrowi i dobrze funkcjonujący dorośli w średnim wieku mogą z dużym prawdopodobieństwem zapaść na choroby serca, jeśli ich sen nie jest prawidłowy – podkreśla główna autorka omawianej publikacji Soomi dodaje, że do prawidłowego przewidywania chorób serca ważne jest wykonywanie kompleksowych pomiarów za pomocą specjalistycznych narzędzi (w przypadku omawianej analizy był to aktygraf). Ponieważ zdrowie snu można modyfikować, naukowcy twierdzą, że ich odkrycia mogą przyczynić się do stworzenia strategii profilaktycznych, które będą obniżać ryzyka chorób serca. Źródło: PAP Na oddziałach kardiologicznych jest wielu pacjentów z zaburzeniami układu sercowo-naczyniowego o różnym podłożu. Jednakże często określenie przyczyny i postawienie szybkiej diagnozy jest dość trudne do zrobienia, bez wykorzystania badań inwazyjnych. Jednym z nich jest inwazyjne badanie koronarografii. Jak się do niego przygotować? Co może ono wykazać i czy jest to bolesny zabieg? Na te oraz inne pytania można znaleźć odpowiedzi w poniższym to jest koronarografia i po co się ją robi?Co to jest koronarografia i po co się ją robi?Czym są tętnice wieńcowe?Wskazania do wykonania zabiegu do zabiegu koronarografiiJak przygotować się do badania koronarografii?Na czym polega badanie koronarografii?Co robić po zakończeniu zabiegu koronarografii?Powikłania po wykonaniu badania jest rodzajem badania angiograficznego. Jest to specjalna technika obrazowa, która w głównej mierze pozwala określić wnętrze oraz stan serca i naczyń krwionośnych, czyli tętnic i żył, a także innych narządów. Natomiast sama koronarografia pozwala na ocenę, w którym miejscu doszło do zwężenia tętnicy wieńcowej przy podaniu kontrastu, czyli środka, który uwidacznia naczynia przez promieniowanie rentgenowskie. Dzięki oceny stanu prawej oraz lewej tętnicy wieńcowej, a także ich odgałęzień określa się czy następuje prawidłowy przepływ krwi w tętnicach oraz czy doszło do zwężenia naczynia. Dodatkowo można ocenić stopień zaawansowania miażdżycy, skuteczność dotychczasowego leczenia oraz sprawdzić kondycję lewej są tętnice wieńcowe?Tętnice wieńcowe są jednymi z elementów krążenia wieńcowego. Odpowiada ono za przepływ krwi bogatej w substancje odżywcze i tlen, do komórek mięśniowych serca oraz odebranie im krwi pełnej ubocznych produktów metabolizmu i dwutlenku węgla. Cała wymiana krwi w komórkach serca jest możliwa dzięki naczyniom wieńcowym, czyli tym, które oplatają serce i jedyną ch funkcją jest wymiana substancji dla komórek mięśnia sercowego, jak właśnie tętnice do wykonania zabiegu zaburzenia pracy serca czy układu krwionośnego nie raz mają różne podłoże. Zdarza się także, że za jakiekolwiek komplikacje w funkcjonowaniu organizmu odpowiada neurologia czy układ hormonalny, jednakże te zmiany bada się u odpowiednich specjalistów. Natomiast zabieg koronarografii zwykle zaleca kardiolog bądź kardiochirurg, gdy wystąpią problemy ze strony układu sercowo-naczyniowego. Do wskazań zalicza się:Nieprawidłowy wynik próby wysiłkowej lub obciążeniowej,Ocena funkcjonowania mięśnia sercowego,Wady zastawkowe,Świeży zawał serca,Nagłe zatrzymanie krążenia o niewyjaśnionej przyczynie,Dławica piersiowa o charakterze stabilnym,Kardiomiopatia przerostowa występująca z dławicą piersiową,Wykluczenie zmian w naczyniach wieńcowych,Bóle wieńcowe, często po zawale serca,Nawroty bólów wieńcowych po krótkim czasie remisji,Choroba wieńcowa o charakterze stabilnym,Zaburzenia rytmu serca, które pojawiają się podczas wystąpienia bólu wieńcowego co jest szczególnie groźne,Niewydolność serca o możliwej przyczynie niedokrwiennej,Rozwarstwienie aorty,Tętniak aorty zabieg stosuje się dla zdiagnozowania wad rozwojowych tętnic wieńcowych oraz przed wykonaniem u pacjenta rewaskularyzacji. Rewaskularyzacja jest zabiegiem, który polega na prawidłowym poszerzeniu, a przy tym udrożnieniu naczynia krwionośnego, które było istotnie zwężone, co wpływało negatywnie na pracę całego do zabiegu koronarografiiMimo, że sam zabieg jest bezpieczną metodą wykorzystywaną w diagnozie chorób serca i naczyń, to zdarzają się przypadki pacjentów, u których wykonanie tego jest bezwzględnie zabronione. W głównej mierze mowa tutaj o:Świeżym udarze mózgu,Zaburzeniach krzepnięcia krwi,Zapaleniu wsierdzia,Ciąży lub występowaniu takiej możliwości,Infekcjach objawiających się wysoką gorączką,Skazie krwotocznej,Nadciśnieniu na wysokim stopniu,Niewydolności nerek w stopniu zaawansowanym,Obrzękach płuc,Krwawieniu z przewodu pokarmowego,Anemii w ciężkim stadium,Zaburzeniach elektrolitowych,Ciężkiej chorobie pacjenta, która w krótkim czasie doprowadzi do zgonu,Zaburzeniach psychicznych pacjenta,Braku kontaktu z pacjentem,Braku zgody pacjenta na wykonywanie zabiegu,Uczuleniu na środki kontrastowe za pomocą, których przeprowadza się przygotować się do badania koronarografii?Koronarografię wykonuje się w szpitalu i mimo, że samo badanie trwa tylko 30 minut to należy wziąć pod uwagę, że jest możliwość pozostania w szpitalu na kolejną noc. Dzieje się tak z tego względu, iż pacjent po przeprowadzonym zabiegu musi być pod obserwacją personelu medycznego w przypadku, gdyby doszło do silnych powikłań tuż po badaniu. Dodatkowo lekarz zawsze woli mieć pewność, że wszystko dobrze z pacjentem, którego wypuszcza do domu. Dlatego warto jadąc na badanie zabrać ze sobą małą podręczną torbę z najpotrzebniejszymi rzeczami i środkami do higieny kwestią w przygotowaniu się do zabiegu są dwie rzeczy. Pierwszą jest bycie na czczo lub nie spożywanie pokarmów przynajmniej i to największe minimum – 6 godzin przed planowaną godziną wykonania badania. W przypadku zażywania leków na stałe zaleca się je przyjąć, jednakże, o ilości dawki oraz samej czynności decyduje lekarz prowadzący badanie. Drugą zaś kwestią jest odpowiednie nawodnienie organizmu. Zaleca się, aby pacjent przed koronarografią wypił co najmniej 1 litr wody mineralnej. Kładzie się na to nacisk, gdyż im bardziej nawodniony pacjent przed zabiegiem, tym szybciej po nim organizm pozbędzie się kontrastu z przed badaniem medycy założą wenflon oraz zdarza się, że należy wygolić miejsce nakłucia, co również robi się chwilę przed zabiegiem. Dodatkowo pacjent musi zdjąć biżuterię oraz wszystkie metalowe elementy, które posiada, jak np. protezy przed badaniem zostanie przeprowadzony krótki wywiad, w celu zapytania się o samopoczucie pacjenta. Ważnym jest, aby powiedzieć lekarzowi, jeśli występuje bądź podejrzewa się alergię na lateks, środki cieniujące, jod czy antybiotyki. Lekarz może zadecydować, aby przed zabiegiem koronarografii wykonać dodatkowo EKG lub ECHO czym polega badanie koronarografii?Zabieg koronarografii zalicza się do inwazyjnych z tego względu, że dochodzi do naruszenia ciągłości tkanek organizmu. Jest ono inwazyjne z racji tego, że należy naciąć skórę w odpowiednim miejscu, aby wprowadzić wąski cewnik, czyli plastikową rurkę bezpośrednio do dwa sposoby wykonania badania. Pierwszym cewnik wprowadza się w nogę – w pachwinę, dokładnie w tętnicę udową. Natomiast innym sposobem wprowadza się cewnik do naczynia w obrębie ramienia, a dokładnie w tętnicę promieniową, czyli w dolnej części przedramienia, tuż przy nadgarstku. Nie jest to czynność bolesna, gdyż stosuje się znieczulenie miejscowe dokładnie w tym obszarze, gdzie ma zostać wykonane nakłucie naczynia. Znieczulenie podaje się, aby pacjent ze względu na ból się nie poruszył, gdyż mogłoby dojść w takiej sytuacji do przerwania ciągłości początku kładzie się pacjenta na stole hemodynamicznym i zostają przyklejone elektrody kontrolujące stan serca w obrębie klatki piersiowej, a następnie podaje się znieczulenie. Zanim zostanie wprowadzony cewnik, ważnym elementem jest założenie koszulki naczyniowej, czyli tak zwanej „kaniulki”. Służy ona do tego, aby właśnie przez nią wprowadzić bezpiecznie cewnik do aorty, a następnie doprowadzić go do ujścia tętnic wieńcowych. W tym celu najpierw za pomocą igły angiograficznej nakłuwa się tętnicę, a następnie wkłada specjalny rodzaj drutu diagnostycznego, zwanego prowadnikiem. W momencie wprowadzenia drutu do tętnicy wyciąga się igłę angiograficzna, a po prowadniku wkłada się koszulkę naczyniową. Na tym etapie wprowadza się cewniki, a następnie za pomocą strzykawki kontrast, który często pacjenci odczuwają jako napływające i rozchodzące się po całym ciele ciepło, które trwa nie dłużej niż 30 sekund. Bez podania środka kontrastowego badanie nie miałoby sensu, gdyż dzięki niemu zostaje ukazany czysty obraz radiologiczny naczyń wieńcowych, który się nagrywa. Po obejrzeniu tętnic wieńcowych należy usunąć koszulkę naczyniową z naczynia. Ostatnim krokiem jest zabezpieczenie powstałej rany w miejscu wkłucia, do czego stosuje się bandaż z wałkiem badania trwa około 30 minut, a na wyniki czeka się zwykle kilka godzin, gdyż nagrany podczas badania film musi zostać oceniony i opisany przez lekarza. Zdarza się, że wynik koronarografii jest dostępny dopiero następnego robić po zakończeniu zabiegu koronarografii?W momencie, gdy zabieg dobiegnie końca, a pacjent zostanie przewieziony na salę obserwacyjną, ważnym jest, aby stosować się do zaleceń lekarza oraz pielęgniarek. Przede wszystkim przez około 3 godziny od zabiegu zaleca się leżenie na plecach nieruchomo, a po tym czasie wciąż polecane jest pozostanie w pozycji leżącej, jednakże z możliwością zmiany ułożenia ciała. W pozycji leżącej przez kilka godzin najistotniejszym jest, aby nie zginać kończyny, w której został przeprowadzony zabieg. Jest to ważne, gdyż takie procedury mają na celu zapobiec powstawaniu krwiaków w okolicy nacięcia. Około 5-7 godzin po zabiegu można już wstać z łóżka, lecz nie zaleca się wykonywać gwałtownych ruchów kończyną, która była poddana badaniu. Od razu po zakończeniu badania można jeść i pić. Spożywanie płynów, w tym głównie wody mineralnej po tym zabiegu jest wskazane, gdyż pomoże to w szybszym wypłukaniu środka kontrastowego z po wykonaniu badania jest badaniem przezskórnym, czyli należy do tych z grupy inwazyjnych. Wszystkie zabiegi, które przeprowadza się z naruszeniem ciągłości tkanek mogą prowadzić do powikłań. Jednakże nie występują one często, a wręcz sporadycznie, lecz należy wziąć pod uwagę, że mogą się pojawić. Do powikłań po koronarografii wymienia się:Reakcje anafilaktyczne (ciężkie odpowiedzi organizmu, które mogą zakończyć się nawet zgonem) na podanie kontrastu,Krwiak,Zawał serca,Wystąpienie zaburzeń rytmu serca,Zakrzepica,Tętniak rzekomy,Ostra infekcja,Zator powietrzny,Udar mózgu,Przetoka tętniczo-żylna,Silne krwawienie w miejscu założenia cewnika,Uszkodzenie nerek przez podanie kontrastu – nefropatia może wystąpić niegroźna reakcja organizmu na zastosowanie kontrastu, która zdarza się dość często wśród pacjentów. Głównie są to bóle głowy, wysypka skórna, kaszel, swędzenie, rumień, duszności czy nawet nudności z odruchem wymiotnym. Jednakże nie należy się tym martwić, gdyż do kilku godzin po zabiegu wszystkie nieprzyjemne objawy zanikają.